Jens, Margot & Otis, Emiel on tour

Vandaag hebben we jammer genoeg geen leuke verhalen te vertellen. Het was een zalige rustdag! Deze ochtend hebben we uitgebreid Amerikaans gegeten (zeer veel en ongezond dus!).    Daarna hebben we de ganse dag gerelaxed en gespeeld aan het zwembad. Het was de ganse dag rond 38 graden, we hebben dus veel verkoeling moeten zoeken in het water. Enige probleem, het zwembad was te warm voor Jens. Toen we hier gisterennacht toekwamen was het hier nog 33 graden, het water van het zwembad heeft dus geen tijd om af te koelen waardoor het redelijk warm is. We zitten midden in de woestijn, vandaar dit klimaat. Er staan hier overal waar je kijkt palmbomen, vandaar de naam. Het lijkt een beetje op Egypte eigenlijk. Jens had er niets beter op gevonden om verkoeling te zoeken bij de sproeiers van het gras. Deze sproeiers hadden wel koud water  😂 . Gelukkig waren  er ook zeer lekkere cocktails die voor de nodige  verkoeling zorgden.   Eens zalig niets doen dus vandaag. Zo

Deze nacht sliepen we op een zeer luxueuze camping vlakbij Grand Canyon. Het was zalig om zo in de natuur te slapen tussen de huilende wolven en andere dieren. Gisterenavond avond sloten we af met nog een gezellig babbeltje rond het kampvuur met Marshmallows boven het vuur en een prachtige sterrenhemel boven ons. De lucht was zeer helder en dit was waarschijnlijk de mooiste sterrenhemel die we ooit al gezien hebben. We zagen zelfs de melkweg heel duidelijk. Je kon er uren naar blijven kijken! Vandaag was dus een van de beroemdste nationale parken van de VS aan de beurt: de Grand Canyon!  We bezochten samen een heel mooi uitzichtpunt waar we veel informatie kregen van Amber. Daarna splitste de groep zich op. Amber, Veerle en Chris wandelden langs de rand van de canyon. Jens, Sanne, Bjorn en Margot gingen in de canyon.  We deden de wandeling Bright Angel. We begonnen met afdalen en voelden het steeds warmer worden. Na anderhalf uur en 5km afdalen besloten we om ter

Na een zalige en deugddoende nacht in opnieuw een chic hotel opnieuw een super leuke en veelzijdige dag! Al begon deze wel met een kleine paniekaanval. Toen we deze ochtend na ons ontbijt gingen vertrekken naar Antilope Canyon gaf de gps aan dat we 1 uur te laat gingen zijn in de canyon omwille van het uurverschil. Aangezien het niet eenvoudig is om in Antelope Canyon binnen te geraken (tickets voor tours waren al maanden op voorhand volzet en heel duur). We gingen toch met een bang hart naar de canyon omdat we dit allen heel graag wilden doen. De gps was gelukkig fout! De tijdsgrens loopt blijkbaar door de canyon vandaar de verwarring. We konden dus toch zonder problemen aan de wandeling door de canyon beginnen. Deze canyon was opnieuw in handen van de Navajo Indianen. Hierdoor moesten we de wandeling verplicht met een gids doen en was deze relatief duur.  De wandeling was het wel zeker waard. De canyon was echt prachtig, eigenlijk geen woorden voor. Als je weet dat deze ca

Een zeer sportieve dag voor een deel van de groep! Deze ochtend gingen Jens, Sanne en Bjorn mountainbiken in Moab. Een gebeid dat bekend staat om zijn prachtige mtb-routes.  We vertrokken alweer om 6u om de hitte voor te zijn. Het was verboden om te mtb’en na 13u omwille van de hitte. We hebben lang getwijfeld over welk pad we gingen nemen. Eerste wilden we een zeer groot pad downhillen maar op aanraden van onze gids gisteren tijdens het canyoneren en de mtb-verhuurder hebben we dit toch maar niet gedaan. Het was volgens hen onverantwoord met onze weinige ervaring. We zijn naar het Death Horse State Park gegaan. Dit park had prachtige paden voor mensen met een gemiddeld niveau zoals ons en de omgeving zou heel mooi zijn. Dit was niet gelogen. We hebben alle paden gedaan in het park en ze waren stuk voor stuk de moeite waard. Echt een prachtige ervaring om in de canyons te mtb’en. Het was soms van en op rotsen springen, steile klimmen en steile afdalingen. Het was zeker moeilij

Blogbericht opnieuw iets te laat maar in de woestijn is er niet overal goed internet. Deze ochtend (gisteren) stonden we om 6 uur op om te gaan canyoneren. We werden opgehaald door de gids en reden naar de canyon waar we aan de tocht zouden beginnen. De definitie van canyoneren is eigenlijk dat je de weg van het water volgt wanneer er een stortvloed is. Nu was deze weg uiteraard overwegend droog. Het was een weg langs rotsen, kloven, en steile afdalingen (droge watervallen). Wel 3 keer vroeg hij of we zeker 3 liter water meehadden omdat het heel warm kan worden. We zeiden allemaal volmondig ja hoewel we eigenlijk maar 2 liter water meehadden.  Daarna volgde een stevige hike (lees een wandeling tussen de rotsen) waarbij we naar een van de hoogste rotsen van het park stapten. Het was regelmatig klimmen en klauteren tussen de rotsen. We zullen onze spieren morgen zeker voelen.  Het was echt een super goede gids. Hij gaf ons tips en leuke trucjes om over de rotsen

Vandaag bezochten we alweer een prachtig NP: Arches Nationaal Park. Een park bekend om zijn unieke arches of ook wel natuurlijke bogen in de stenen. Ik het park zijn meer dan 1000 van deze bogen. We stopten aan enkele uitzichtpunten, maar we hebben vandaag wel meer gestapt dan gisteren. We zagen verschillende grote, indrukwekkende bogen en Jens gaf ons een interessante uitleg over het ontstaan ervan. Het was wel heel erg warm en Margot had last van de warmte.  Chris had het zeer lastig bij de tweede wandeling waarbij we een heel eind omhoog moesten stappen. Na veel pauzes, aanmoedigingen van ons en gezucht  van hem Is het hem toch gelukt om de wandeling te volbrengen. Het uitzicht op het einde was het meer dan waard. Hij had zichzelf misschien een beetje overgaan maar hij heeft net zoals mama enkele dagen geleden zijn grenzen verlegd. Dat zijn momenten die zullen bijblijven! Voor alle duidelijkheid is het dus zeker geen rustvakantie  🤪 . Oja Jens kon het o

We begonnen de dag met een rondrit door Bryce Canyon waarbij we vaak stopten aan uitzichtpunten. Echt een activiteit voor Amerikanen: veel zien en toch niet moe worden. We zagen veel hoedoes (net allemaal kleine torentjes in de stenen) in het park en Bjorn vertelde ons ook hoe die hoedoes ontstaan. We konden het ook niet laten om mama en papa af en toe eens beet te nemen.  😛 Daarna volgde een wandeling door de Canyon. Het is eigenlijk geen canyon maar een soort van amfitheater. We vertrokken met donkergrijze wolken boven ons hoofd en niet veel later begon het te regen en ook te onweren. We zochten een schuilplaats onder de rotsen en genoten van het uitzicht. Chris had wel de beste schuilplaats gevonden: een gat in de rots waar hij precies in paste.  😂   Al vlug stopte het met regen en zoals in het spreekwoord “Na regen komt zonneschijn” konden we het grootste deel van de wandeling verder zetten in het zonnetje. Het was een heel mooie wandeling tussen de hoed